Ejder Meyvesi Genel Özellikleri

Ejder Meyvesi Genel Özellikleri

Ejder meyvesi pitahaya veya pitaya olarakda adlandırılır. Kaktüsgiller familyasından olup Güney Meksika, Orta Amerika ve Kuzey Güney Amerika’nın tropikal orman bölgelerinde doğal yetişmektedir.

Zengin besin içeriğine sahip meyvelerin kırmızı veya pembe renkte, dikensiz dış kabuğu vardır.

Bitkisel Özellikleri

Pitaya kaktüs ailesine ait bir tür olup, sürgünleri üç, dört ve beş köşeli olabilmektedir.

Sürgünleri yeşil ve etli olup, ticari yetiştiricilikte tek gövdeli olarak büyütülmekte ve gövde 1.5-

2.0 m’nin üzerine çıktığı zaman tepesi vurularak dallanması sağlanmaktadır. Pitayanın sürgünleri, büyüdüğü ya da tırmandığı yüzey üzerinde hava kökleri oluşturmaktadır. Hava kökleri, ana köklerden beslenmez bunun tersine çevredeki su ve besin maddelerini toplayarak bitkiyi besler ve bitkinin hayatta kalmasını sağlar.

Yüzey köklü bir bitki olup kökler toprağın ilk 15-30 cm’lik kısmında bulunur. Aktif kök derinliğinin toprağın ilk 15-30 cm’lik kısmında bulunması bu türü saksıda yetiştirme imkanı da

sağlamaktadır. Pitaya çiçekleri hermafrodit yapıda olup çiçekleri oldukça gösterişli, hoş kokulu ve yenilebilir olmasının yanı sıra, rengi bazı türlerde beyaz, bazılarında ise pembe renklidir. Çiçeğin uzunluğu 36 cm, genişliği 23 cm ye kadar ulaşabilmektedir. Erkek ve dişi organ krem renklidir. Pitayanın meyveleri parlak renklidir. Meyve kabuk rengi kırmızı ya da sarı, meyve eti rengi ise tür ve çeşitlere bağlı olarak beyaz, kırmızı ya da eflatun renklerde olabilmektedir. Meyveler yuvarlak veya eliptik şekilde olmakta ve boyu 20 cm uzunluğuna kadar ulaşabilmektedirler. Meyvelerin ağırlığı 150 ile 900 g arasında değişmektedir. Tohumları çok küçük, fazla sayıda, siyah ve meyve etinin içinde gömülü olarak bulunmaktadır.

Ekolojik İstekleri

Toprak: Pitaya toprak isteği bakımından; kumlutınlı, iyi drenajlı, pH’sı 5.5-6.5 arasında deǧişen topraklarda yetiştirilebilmektedir. Taban suyu yüksek, ağır ve killi topraklar tavsiye edilmeyip bu tür topraklarda gelişmesi yavaş olup kök ve gövde çürümeleri olabilmektedir.

Sıcaklık: Pitaya, don riskinin olmadığı tropik ve subtropik iklimlerde iyi gelişme göstermektedir.

Yetiştiricilikte, sıcaklığın 0 °C’nin altına düşmemesi ve 38 °C’yi geçmemesi gerekmemektedir. Ticari olarak yetiştiriciliğinde soğuk bölgelerden kaçınılmalıdır. Plantasyon -2 °C’de zarar görmeye başlar ve -4 °C’de ölümler gerçekleşmektedir. Sıcaklığın 45°C’ye çıkması bitkilerde deformasyona ve çiçeklenmede azalmalara neden olmaktadır. Bitki gelişimi için optimum sıcaklık değerleri ise 20-30°C ve yıllık yağış isteği ise 500-2000 mm arasında değişim

göstermektedir.

Nem: Nem bakımından pek seçici değildir. Yüksek veya düşük nemde zararlanmadan yetiştirilebilir. Ancak nemin %95’in üzerine çıkması durumunda mantarsal hastalıkların

yayılması, özellikle antraknoz, botriytis gibi hastalıkların artması söz konusudur.

Işık: Pitaya bitkisi, direk güneş ışığından hoşlanmaz. Özellikle sıcaklığın yüksek olduğu

aylarda direk güneş ışığına maruz kaldığında gövde ve dallarda yanıklıklar ve bitki

gelişiminde gerilemeler olabilir. Bu yüzden pitaya bitkisi gölgeleme ister. Yetiştirme Tekniği

Toprak Hazırlığı ve Ekim-Dikim: Sıra üzeri 40- 75 cm arası çift sıra ve sıra aralığı 2 m olmak

üzere dikim yapılır. Pitaya, terbiye sistemine gerek duymaktadır. Terbiye sisteminde, 1.40-

1.60 m yüksekliğinde direkler kullanılacaktır. Bitkiler, bu direkler üzerine 1.0 -1.20 m arasında

çekilen teller üzerinden taçlandırılır. Dikim şekline göre dekara 1.000–1.600 adet fidan dikimi yapılabilir. Dikimde farklı türlere ait çeşitlerle bahçe kurulması, meyve tutumunu ve iriliğini arttırmaktadır.

Bakım İşleri

Sulama: Pitaya kaktüsgillerden olduğu için çok fazla sudan hoşlanmaz. Çok fazla sulamak kök çürümesi ve mantarsal hastalıklara neden olabilir. Sadece toprak kurumaya başladığında

sulanmalıdır. Bazı çalışmalarda bitki başına günde 4 litre, soǧuk dönemde bitki başına haftada 2 litre, sıcak dönemde 5 litre, kış aylarında haftada 2.5 litre, yaz aylarında 5 litre

su verilebileceği belirtilmektedir. Her gün az miktarda yapılan sulamanın daha etkilidir. Yüzeysel bir kök sistemine sahip oldukları için toprak yüzeyinin nemli tutulması daha etkili

olmaktadır. Bitkilere verilecek suyun miktarı toprağın tipine bağlı olarak değişiklik gösterir.

Çiçeklenme döneminde aşırı sulamadan kaçınılmalı özellikle meyve tutumundan sonra

sulama rejimine dikkat edilmelidir

Yabancı Ot Kontrolü: Ekim-dikim öncesi ve sonrası değişik herbisitler kullanılabilir. Ayrıca

toprak yapısı ve sulamaya göre otlanma olması durumunda çapalama ile yabancı ot kontrolü

yapılabilir. Ayrıca koyu renkte malç kullanımı da yabancı ot kontrolü için etkilidir. Gübreleme: Mutlaka toprak tahlili yapılmalıdır.

Toprak hazırlığı esnasında 4-5 ton/da çiftlik gübresi verilmelidir. Pitayanın meyve büyütme

aşamasında dengeli bir NPK gübresi, organik gübre ve yaprak gübresi kullanılmalıdır.

Vejetatif gelişim döneminde azot gübrelemesi gereklidir ancak çiçeklenme döneminde azot gübrelemesi azaltılmalıdır. Dengeli NPK gübresi yıl içinde 3 farklı zamanda (Nisan-Ağustos-Aralık) bitki başına 100g olacak şekilde uygulanması gerekmektedir. 35 (ppm) azot (N), 23-7-23 (NPK) gübre seviyelerinden gübrelenmesi önerilir. Bitkiler, özellikle yıllık verimi 25-40 ton/ha olduğunda mineral gübreleme gerektirmektedir (sırasıyla 20-20-20 ve 23-7-23 (NPK)).

Tozlanma ve Döllemesi: Pitaya çiçekleri hermafrodit olup, bazı tür ve çeşitleri kendine uyuşmazlık gösterir. Kendine uyuşmaz olanlarda yabancı tozlanma meyve tutumu için zorunludur. Kendine verimli olanlarda ise meyve tutumu gerçekleşmekle birlikte, bazı çeşitlerde elle tozlamaya ihtiyaç duyulmakta ve ayrıca yabancı tozlama ile meyve verim ve kalitesinin arttıǧı yapılan birçok çalışma ile desteklenmiştir. Çiçekler, akşam 8 civarında açılıp, sabah 10’a kadar açık kalmaktadır. Sabahları tozlanmada arılar ve diǧer böcekler, gece ise yarasa ve bazı büyük kelebek türleri rol oynamaktadırlar.

Hasat ve Pazara Hazırlama

Ejder meyvesi klimakterik değildir ve düşük solunum hızına sahiptir. Bu nedenle meyveler tam olgunluğa ulaştığında ve gelişme tamamlandığında hasat edilmelidir. Tek pratik hasat kriteri dış meyve rengi olmakla birlikte meyve sertliği de bir kriterdir. Hasat edilecek meyve kabuğunun %85’i pembe renkli olmalıdır. Meyveler, 10 ile 15 gün arasında dalda bekletilebilir fakat kuş zararına karşı dikkat edilmelidir.

Kabuk rengi tamamen kırmızıya döndüğünde meyve büyüklüğü, meyve ağırlığı, meyve tadı, betasiyaninler ve lezzet derecesi maksimuma ulaşır.

Muhafaza

Pitaya meyveleri 7-10 °C %90-98 nispi nemde 2 ile 3 ay arasında saklanabilmektedir. Sarı pitaya meyveleri %60-70 nispi nemde 10 °C’de 4 hafta, 20 °C’de bir hafta muhafaza edilebilmektedir. Hasattan sonra 14 C’de muhafaza edilip, 2 hafta boyunca meyve kalitesini korumaktadır

Maliyetler, yetiştiricilik, danışmanlık ve pazar hakkında diğer tüm detaylar için bize https://ejdermeyvesipitaya.com/iletisim ulaşabilirsiniz.

Ejder Meyvesi Genel Özellikleri

Ejder Meyvesi Pitaya nın sağlığa ve insan vücuduna faydaları hakkında detaylar için https://pitayasepeti.com/2020/04/03/pitayanin-faydalari/

www.ejdermeyvesipitaya.com adreslerimiz.

Türbe Mah. Hutbetaşı Cad. No:90 Erdemli – Mersin

Altıayak Mah. Fevzi Çakmak Cad. No:99 Kepez – Antalya

Toplantı için: Bahçeşehir Merkez Başakşehir – İstanbul

MOBİL TEL: 0532 432 07 93